ویسی: طبق معمول در ۱۵ دقیقه ابتدایی بازی خانگی گل خوردیم
اقتصاد ایران: سرمربی تیم فوتبال صنعت نفت آبادان گفت: طبق معمول در ۱۵ دقیقه ابتدایی دیدار خانگی گل خوردیم.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، عبدالله ویسی پس از شکست یک بر مقابل گل‌گهر در دیدار معوقه هفته پنجم لیگ برتر، اظهار داشت: خیلی امیدوار بودیم از این بازی امتیاز بگیریم و حتی با کسب تک امتیاز می‌توانستیم ۲ پله در جدول صعود کنیم اما متاسفانه طبق معمول در خانه خودمان در ۱۵ دقیقه اول گل خوردیم و دنبال تیم حریف افتادیم.
وی افزود: می‌توان گفت با یک نصف موقعیت بار دیگر باختیم و بازهم شرمنده هواداران شدیم. نمی‌دانم باید به خاطر اینکه بار دیگر نتوانستیم نتیجه بگیریم و امتیاز کسب کنیم، باید چه بگویم. از لحاظ فنی بازی به ویژه در نیمه دوم تحت اختیار ما بود. گل‌گهر در این نیمه فقط زیر توپ می‌زد اما متاسفانه فرصت گل و تمرکز کافی نداشتیم. بازهم بازنده شدیم و نمی‌دانم چه باید بگویم.
سرمربی صنعت نفت در پاسخ به این سوال که آیا نتیجه نگرفتن در خانه به دلیل فشار هواداران است، توضیح داد: صد در صد تمرکز تیم ما در خانه خوب نیست و این موضوع برای من قابل پیش‌بینی نبود. فکر می‌کردم با حضور هواداران می‌توانیم نتایج خیلی خوب کسب کنیم اما رفته رفته در هر هفته بچه‌ها را استرس می‌گیرد و این موضوع با گل خوردن از همه تیم‌ها در ۱۵ دقیقه اول معلوم است و خیلی هم خطرناک است. باید این موضوع درست شود که فکر می‌کنم کار من نیست.
ویسی اضافه کرد: همانگونه که هواداران خواستند من در صنعت نفت بمانم در این جا با تمام وجود ماندم و امروز شعارهایشان بسیار منطقی و درست بود. شاید نفر بعدی به جای من بیاید و بتواند این کار را انجام بدهد. مصمم هستم کار خود را ادامه ندهم زیرا نمی‌خواهم ناراحتی مردم آبادان را ببینم.
وی ادامه داد: هواداران آبادانی را بسیار دوست دارم و شعارهایشان منطقی بود. همانگونه که یحیی گل‌محمدی پس از کسب ۳ جام، شعار " حیا کن، رها کن" شنید، من هم می‌شنوم زیرا شغل من است. ژاوی هم ۲ روز قبل در بارسلونا این شعار را شنید. نمی‌خواهم در ناراحتی مردم آبادان سهیم باشم. سال گذشته که اینجا آمدم در هفته بیست و سوم، ۱۲ امتیاز داشتیم اما اکنون در هفته دوازدهم ۱۰ امتیاز داریم.
سرمربی صنعت نفت خاطرنشان کرد: تیم را در شرایطی تحویل می‌دهم که ۲ امتیاز بدهکار هستم. صد در صد استعفا می‌دهم و به هیچ عنوان نمی‌مانم زیرا دیگر شعارها را با گوش خود شنیدم و مردم حق دارند. "حیا کن، رها کن" آنها به موقع و به جا بود. دیگر تمرکز کافی برای کار کردن ندارم.
ادامه دارد ...