اقبال به سهام شرکت های مشمول تجدید ارزیابی و ظرفیت ها با عدم بروز رسانی
اقتصاد ایران: تحلیلگر بازار سرمایه، اقبال به سهام شرکت های مشمول تجدید ارزیابی را جالب دانست و ظرفیت های مطلوب این اقدام با وجود عدم بروز رسانی را اعلام کرد.
ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﻗﺘﺼﺎداﯾﺮان
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، امیررضا اعلاباف با بیان اینکه همزمان با آغاز چرخش نسبی در سیاست گذاری پولی و کاهش شدت انقباض در بازار بین‌بانکی و بازار پول، بورس روزهای نسبتا مناسبی را در مقایسه با رکود مطلق ماه‌های گذشته تجربه می‌کند به دنیای اقتصاد، اعلام کرد: بخشی از این جو مثبت ایجاد شده مربوط به خوش‌بینی موضوع تجدید ارزیابی دارایی شرکت‌ها و بویژه شرکت‌های بزرگ است.
این دارایی‌ها از مدت‌‌‌‌‌‌‌‌ها قبل در دل شرکت‌ها وجود داشته و مورد جدیدی محسوب نمی‌شود اما اینکه بازار تا قبل از ایجاد جو فعلی توجهی به همان شرکت ها که اقبال بسیاری از سهام آنها می‌شود، نمی‌کرد جالب می‌رسد.
افزایش سرمایه شرکت‌ها از محل تجدید ارزیابی دارایی‌های ثابت مشهود استهلاک‌ناپذیر با وجود عدم بروز رسانی، انعکاس منصفانه هزینه استهلاک شرکت ها، بزرگنمایی تصنعی سودآوری بنگاه‌ها به عنوان یکی از دلایل کیفیت ضعیف‌تر سود شرکت‌های بورسی و عدم ضریب‌گیری بالا، دارای ظرفیت های مطلوبی نیز برای این شرکت‌ها است که برخی از آنها عبارتند از مواردی نظیر کاهش و واقعی‌سازی نسبت‌های اهرمی و افزایش ظرفیت استقراضی شرکت‌ها جهت انجام تامین مالی مبتنی بر بدهی خارجی، واقعی‌تر‌سازی نسبت‌های عملکرد و انعکاس ارزش دفتری و P/B واقعی سهام شرکت‌ها که این موضوع را برای بازار جذاب‌تر می‌سازد.
حتی در صورت بروز رسانی ارزش دارایی‌های استهلاک‌پذیر و محاسبه هزینه استهلاک بر مبنای عمر مفید باقی‌مانده و ارزش اسقاط بروز دارایی‌های سرمایه‌ای و کاهش سود حسابداری محاسبه شده، جریانات نقدی شرکت‌ها از جمله میزان جریان نقد آزاد اهرمی و غیر‌اهرمی، سود قابل‌تقسیم و ارزشیابی شرکت‌ها بر مبنای این جریانات نقدی و الگوهای تنزیل جریانات نقدی یا DCF تفاوتی حاصل نخواهد شد و اثر منفی ندارد. هزینه استهلاک هزینه قابل قبول مالیاتی نیست.
بطور کلی مبنای تصمیم‌گیری برای انجام سرمایه‌گذاری در سهام بنگاه‌ها فعالیت تجاری، الگوی کسب و کار آنها و ارزش‌افزوده و سود اقتصادی حاصل از این فعالیت‌های تداوم پذیر و عملیاتی آنها است. لذا با فرض تداوم فعالیت شرکت‌ها آنچه بویژه برای سهامداران خرد حائزاهمیت خواهد بود، سودآوری شرکت ها، سود قابل‌تقسیم و در حقیقت گردش دارایی ایجاد شده و کارآیی مدیریت در زمینه بکارگیری دارایی‌های شرکت و افزایش هر ریال سود ایجاد شده برای هر ریال دارایی خواهد بود.
دید سهامداران عمده در بحث سرمایه‌گذاری با دید سهامداران خرد کاملا متفاوت بوده و بعضا حتی تضاد منافع آشکار میان این دو دسته از ذی‌نفعان مشاهده می شود. به‌طوری که سهامداران عمده، بیشتر بر روی بر روی مسائل حاکمیت شرکتی، امتیازات و منافع شخصی ایجاد شده از محل بلوک سهام مدیریتی و کنترلی و... تمرکز داشته و عموما افق طولانی‌مدت در سرمایه‌گذاری دارند که در نقطه مقابل سهامداران خرد قرار می گیرد.
دسته‌بندی کلی برای الگوهای ارزشیابی سهام شامل دو دسته با فرض تداوم فعالیت و با فرض عدم‌تداوم فعالیت شرکت است. به‌طوری‌که برای شرکت های تولیدی و خدماتی موجود در بازار دارایی‌ها در حقیقت زمانی اهمیت پیدا می‌کند که فرض اصلی عدم‌توجیه اقتصادی تداوم فعالیت شرکت و توقف آن در آینده باشد و مهم ارزش انحلال سهام است.
به زبان ساده یعنی زمانی که مدیریت شرکت قادر به استفاده درست و بهینه از دارایی‌های فراوان جهت ایجاد گردش دارایی و درآمد و سود خالص مناسب نیست و این دارایی‌ها ارزشی برای سهامدار خرد نخواهد داشت و نباید ضریب اتکای بالایی در محاسبه ارزش منصفانه سهام فوق داشته باشد.
تلگرام اصلی بورس پرس : t.me/boursepressir
انتهای پیام