به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران، سهیلا جبری، فعال حوزه مد و لباس  درباره آسیب کرونا به حوزه مد و لباس و درگیر شدن فعالان با این ویروس گفت: دیدگاه من نسبت به کرونا بیشتر یک نوع تغییر است و بعدها کرونا دنیا را به دو قسمت بعد و قبل از خودش تقسیم می‌کند که این اتفاقی تأثیرگذار و عظیم است. به نظرم دنیای پسا کرونا تغییرات زیادی دارد و حتماً مشکلات بیشتری را رقم می‌زند اما ما باید این اتفاقات را به فرصت تبدیل کنیم.

او ادامه داد: ما می‌بینیم که در کشورهای دیگر دنیای پسا کرونا را دریافت کردند اما ما از این امر غافل مانده‌ایم و هنوز در آه و ناله‌های کرونا هستیم. کرونا می‌تواند فضای جدیدی را در عرصه مد و لباس به‌وجود آورد و ما باید از دل این محدودیت‌ها توجه به فرهنگ‌های بومی و لباس‌های بومی تقویت می‌شود. بالاخره با این اتفاقات مبارزه جنبش محیط زیست شاید به ثمر بنشیند و ما از این تولیدات عظیم فست‌فشن که محیط زیست را نابود می‌کند فروکش کند. تمام این‌ها تمام نکات مثبتی است که در پساکرونا وجود دارد.

این فعال حوزه مد و لباس تصریح کرد: به اعتقاد من باید به کرونا به شکل یک موقعیت نگاه کنیم و اینکه چگونه در این موقعیت فعالیت‌هایمان را انجام دهیم. مثلاً فعالیت‌های خانگی، دورکاری، نگاه به متریال بومی هر منطقه‌ای رونق پیدا می‌کند. مثلاً در گذشته مادران برای فرزندانشان از پارچه‌ها و لباس‌های اضافه، جامه‌ای نو تهیه می‌کردند یا بافتنی‌هایی که می‌بافتند، این امر باعث می‌شد که تولید لباس بسیار کم باشد و آسیب کمتری به محیط زیست وارد شود، همچنین بحث مصرف‌گرایی هم کمتر می‌شد.

این پژوهشگر حوزه مد و لباس کرونا را عامل جلوگیری از مصرف‌گرایی می‌داند و معتقد است، کرونا تبدیل شدن به مصرف‌گرایی صِرف را کاهش داد. او می‌گوید مصرف‌گرایی در این دوره از حرکت ایستاد و این نکته مثبتی است و باید به فال نیک گرفت. ببینید در زمان صفویه ارتش در حال جنگ خراج‌اش از فروش پارچه زربافت بود که این مسئله حیرت‌انگیز است اما در حال حاضر پارچه بافتی ما کجاست؟ یعنی کاری که زنان در خانه می‌توانند انجام دهند در حالی‌که از میان رفته است. توجه گذشتگان به اقتصاد هنر نسبت به امروز بیشتر بود که من احساس می‌کنم شاید ویروس کرونا این اتفاقات را تغییر دهد.

جبری توجه کردن به اقتصاد هنر را امری مهم دانست و گفت: ما واقعاً باید به دوران شکوفایی جاده ابریشم برگردیم و نگاه و توجهی به هنر دستی‌مان همانند پارچه‌بافی، سوزن دوزی و… داشته باشیم و اقتصاد هنر را احیا کنیم.