به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران،حوضه آبخیز پهنه‌ای است که تمام روان‌آب ناشی از بارش باران را در یک رودخانه، آب‌رو، دریاچه یا یک آب‌انباشت جمع می‌کند. بر این اساس اقدامات آبخیزداری به چهار دسته مکانیکی، بیولوژیکی، بیومکانیکی و برنامه‌های مدیریتی تقسیم‌بندی می‌شود. ازجمله اقدامات بیولوژیکی می‌توان به نهال‌کاری، بذرکاری و بذرپاشی اشاره کرد. حفاظت و قرق، آبیاری و مراقبت و نگهداری نیز ازجمله برنامه‌های مدیریتی آبخیزداری هستند.

بر اساس گزارش سازمان جنگل‌ها، اقدامات مکانیکی آبخیزداری نیز شامل احداث بندهای خاکی، بندهای رسوب‌گیر، گابیونی و خشکه‌چین می‌شود.

از سوی دیگر وسعت حوضه‌های آبخیز در قلمرو فرسایش آبی ۱۲۵ میلیون هکتار و وسعت حوزه‌های آبخیز بیابانی در قلمرو فرسایش بادی ۳۲ میلیون هکتار است. به این‌ترتیب ۴۵۰ شهر کشور درمعرض خطر سیل قرار دارند و تعداد روستاها و آبادی‌های درمعرض سیل نیز ۸۶۵۰ مورد گزارش شده است.

درحالی ۴۰۰ میلیارد ریال متوسط خسارت هر سیل است که با اقدامات آبخیزداری می‌توان سالانه ۵۳۰ متر مکعب در هکتار نفوذ آب را در مناطق کوهستانی و پرشیب افزایش داد همچنین میزان اثربخشی آبخیزداری در دشت‌ها و اراضی کم‌شیب سالانه ۱۰۰۰ مترمکعب در هکتار است.

براساس آخرین اطلاعات سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری اقدامات آبخیزداری علاوه بر اثرات ذکر شده سبب افزایش آب قنات‌ها تا سه برابر و کاهش خسارات سیل تا ۷۰ درصد می‌شود.

از سویی دیگر سالانه ۰.۷۶ درصد از حجم مخازن سدهای کشور به‌دلیل رسوب‌گذاری از دست می‌روند این درحالیست که اجرای عملیات آبخیزداری سالانه سبب کنترل رسوب به میزان ۴متر مکعب در هکتار می‌شود همچنین با اجرای عملیات آبخیزداری سالانه ۹ تن در هکتار فرسایش خاک کنترل خواهد شد.