به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران، فرشاد مومنی با بیان این که در قلمرو علم اقتصاد به قیمت ارز قیمت کلیدی گفته می شود افزود: قیمت های کلیدی قیمت هایی هستند که تغییرات آن ها بطور همزمان هم قسمت عرضه و هم قسمت تقاضای اقتصاد را تحت تاثیر قرار می دهد.

وی اظهارداشت: هرکسی که حداقل صلاحیت علمی را داشته باشد قطعا به تصمیم گیران توصیه می کند که از برخوردهای سهل انگارانه، کوته نگرانه، جزئی نگر و سطحی نگر پرهیز کنند چون دستکاری قیمت های کلیدی همه ارکان نظام حیات جمعی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: اغلب مردم جامعه پیامدهای این مسئله را از دریچه تحولاتی که در معیشت آنها و کیفیت زندگی شان پدیدار می کند مورد توجه قرار می دهند اما اقتصاد شناسان بزرگ روی این مسئله تاکید می کنند که تغییرات ناگهانی در قیمت های کلیدی بطورکلی نظام حیات جمعی را تحت تاثیر قرار می دهد.

وی افزود: برای مثال «جان مینارد کینز» که در قلمرو علم اقتصاد به عنوان اندیشه ورزی که انقلاب اندیشه ای در ساحت علم اقتصاد پدیدار کرده در سال 1920 یعنی دو سال پس از پایان جنگ جهانی اول کتابی تحت عنوان «پیامدهای اقتصادی صلح» منتشر کرد.

مومنی بیان داشت: کینز در این کتاب خطاب به حکومت گران، دانشگاهیان و عامه مردم جمع بندی خود را از اجتناب ناپذیری سیاست های تورم زا در شرایط جنگی شرح می دهدو از جمله نکاتی که مطرح می کند اینکه سیاست های تورم زا بیش از آنکه روی اقتصاد آثار شوم و پر تعداد باقی بگذارد روی فرهنگ، مناسبات اجتماعی تاثیر می گذارد.

وی ادامه داد: تعبیر ایشان اینکه رانت در اثر سیاست های تورم زا پدیدار می شود و درضمن افرادی پیدا می شوند که می توانند به اعتبار این شرایط بدون اینکه کوچک ترین زحمتی کشیده باشند برخورداری های فراوان پیدا کنند در حالیکه بطور همزمان بخش اعظم جامعه که مزد و حقوق بگیر هستند در معرض شرایطی قرار می گیرند که گویی جیب بری جیب آنها را زده است.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: اینکه مردم احساس بکنند دارایی هایشان که مزد و حقوق ماهانه شان است اینگونه به سرعت ارزش خود را از دست می دهد یکسری پیامدهایی دارد در طرز نگاهی که مردم به حکومت و همینطور به یکدیگر دارند و اولویت گذاری های که برای شیوه تداوم زندگیشان اتخاذ می کنند.

وی افزود: نرخ ارز یک قیمت کلیدی است وشدت تاثیرگذاری این قیمت کلیدی در اقتصاد ایران از میانگین کشورهای در حال توسعه به مراتب شدیدتر است به دلیل اینکه بواسطه سهل انگاری های بزرگی که در سیاست های تجاری مملکت بویژه در دولت های احمدی نژاد و روحانی اتفاق افتاد تداوم حیات اقتصادی کشور به طرز بی سابقه ای متکی به واردات شده است.