به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،یکی از نشانه‌های یک سامانه اقتصادی کارآمد این است که در جلب و جذب سرمایه‌گذاری و تکنولوژی خارجی، حداکثر میزان پویایی را به خرج دهد و در این زمینه، با افزایش ابزارهای در دسترس خود بتواند، یک اقتصاد خلاق و متکی بر نظم بازار آزاد را به نمایش بگذارد. به طور قطع در چنین اقتصادی، آزادی به مثابه کلیدی‌ترین عنصر خواهد بود و نقشی بسیار تعیین کننده در جلب سرمایه‌های فرار خواهد داشت. در گفت‌وگو با میثم رادپور پژوهشگر اقتصاد و استاد دانشگاه، نسبت به دلایل‌عدم رشد سرمایه‌گذاری در ایران پرداخته است که در ادامه مشروح آن را از نطر می‌گذرانید:

تحریم با چاشنی عقب ماندگی سیاست خارجی!

این استاد دانشگاه در پاسخ به پرسشی مبنی بر چرایی‌عدم رشد نرخ سرمایه‌گذاری در ایران در دو دهه اخیر، ضمن برشمردن دلایل سیاسی این عقب‌ماندگی اظهار داشت: ایران به مدت دو دهه است که در تله عقب‌افتادگی سیاسی قرار دارد و به دلیل تحریم‌های شورای امنیت در ابتدا و پس از آن استفاده ایالات متحده از مکانیسم اسنپ بک، نرخ خالص سرمایه‌گذاری در ایران به شدت کاهش یافته و به عبارت دیگر چند سال نرخ سرمایه‌گذاری در کشور منفی بوده است! به این معنا که علاوه برعدم سرمایه‌گذاری، خروج سرمایه از کشور نیز به شدت بالا گرفته است که نشان‌دهنده فقدان ثبات در اقتصاد کشور و وجود سبدی رنگارنگ ازعدم قطعیت‌های اقتصادی و سیاسی است که به طور طبیعی موجبات گریز سرمایه از کشور را فراهم می‌کند. هرچند در این سال‌ها همایش‌های سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی بسیاری در اقصی نقاط کشور برگذار شده است با این حال، این بریز و بپاش، نتیجه‌ای جز اتلاف منابع عمومی را در پی نداشته است و فقط به گعده‌های بیلان محور رایج در سایر نهادهای دولتی با خروجی صفر یا نزدیک به صفر شباهت دارد. آیا شما تغییری در قوانین کشور به نفع جلب سرمایه‌گذاری خارجی دیده‌اید؟