به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، حسین اکبری  اظهار داشت: حقابه‌های محیط‌زیستی متأسفانه در ۲۰ سال اخیر همیشه حذف شده که ظلم و جفایی بر زیست بوم تالاب گاوخونی و رودخانه زاینده رود بوده است.

وی افزود: نیاز آبی تالاب بین‌المللی گاوخونی بر اساس بررسی‌های جامع و تخصصی دانشگاهیان ۱۷۶ میلیون مترمکعب آب در سال است اما ما نیز بر محدودیت‌های منابع آبی استان و خشکسالی‌ها واقف هستیم و نمی‌گوییم در شرایطی مانند امسال همه حقابه تالاب تأمین شود بلکه متناسب با ظرفیت ذخایر آبی موجود استان و مانند تخصیص‌ها و سهمیه بخش‌های صنعت، کشاورزی، فضای سبز و شرب حقابه‌های زیست محیطی نیز باید تأمین شود.

معاون پایش و نظارت حفاظت محیط زیست استان اصفهان خاطرنشان کرد: اگر سالی شرایط آبی مناسب و ترسال بود همه حقابه تالاب داده شود و سال‌های دیگر نیز طبق سناریوهای مختلفی که وجود دارد و متناسب با میزان و آورده‌های رودخانه، بخشی از این ۱۷۶ میلیون مترمکعب نیاز آبی گاوخونی را تأمین کنند؛ اگرچه براساس قانون تأمین حقابه‌های محیط زیستی بعد از شرب اولویت دوم است.

پساب فاضلاب آغشته به فلزات سنگین است

اکبری تاکید کرد: ما هرگز پساب فاضلاب را به عنوان حقابه محیط زیست نپذیرفتیم و این مسئله پذیرفته شدنی نیست زیرا پساب فاضلاب به لحاظ کمیت و کیفیت در حد و مقداری نیست که بتوان آن را حقابه دانست. این پساب کیفیت لازم را نداشته، آغشته به فلزات سنگین است و بار آلودگی بالایی دارد.

وی ابراز داشت: اگر این پساب به سمت گاوخونی رها می‌شود به عنوان یک قدم برای حفظ حداقل رطوبت بخش‌هایی از تالاب، یاد شده زیرا تا حدودی قسمتهایی از گاوخونی را مرطوب نگه‌دارد و از گرد و غبار جلوگیری می‌شود اما اینکه پساب، حقابه محیط زیست در نظر گرفته شود به لحاظ کمیت و کیفیت و برای حفظ حیات زیست بومی تالاب پذیرفتنی نیست.