موتور به‌کار‌رفته در ایرکار بنزینی ساخت BMW است و از ملخی ثابت استفاده می‌کند. حداکثر سرعت آن ۱۹۰ کیلومتر‌برساعت (۱۱۹ مایل‌بر‌ساعت) است و تا ارتفاع ۲،۵۰۰ متر (۸،۲۰۰ فوت) از سطح دریا پرواز می‌کند. از نسخه بعدی این وسیله انتظار می‌رود سرعتش حداکثر ۳۰۰ کیلومتر‌بر‌ساعت (۱۸۶ مایل‌بر‌ساعت و ۱۶۲ گره) باشد و مسافتی برابر با هزار کیلومتر را با یک باک پُر طی کند.

با اینکه بیشتر خودروهای پرنده تنها می‌توانند پرواز کنند و نمی‌توان با آن‌ها رانندگی کرد، در سال‌های اخیر علاقه به این وسایل نقلیه افزایش فزاینده‌ای پیدا کرده است. بیشتر خودروهای پرنده‌ برخلاف ایرکار قابلیت برخاست و فرود عمودی دارند؛ به‌همین‌دلیل، برای استفاده در مناطق شهری مناسب هستند. همچنین، این خودروها برقی هستند؛ درحالی‌که ایرکار در‌حال‌حاضر به بنزین نیاز دارد.

با‌این‌همه، تمرکز کلین همچنان بر ساخت وسیله‌ای است که شایسته نام خودرو پرنده باشد. مخترع ایرکار درباره این پرواز این‌گونه توضیح داد: «این پرواز سرآغاز دوره جدیدی در صنعت خودروهایی با قابلیت حمل‌و‌نقل دوگانه است و با معرفی شکل جدیدی از جابه‌جایی، آزادی‌ای را به فرد باز می‌گرداند که زمانی به خودروها نسبت داده شده بود.»

کلاین برای تبدیل این اختراع منحصر‌به‌فرد خود به خودرویی متداول در بازار، ابتدا باید نهادهای نظارتی را درباره ایمنی و دوام آن متقاعد کند. علاوه‌بر‌این، داشتن هر دو گواهینامه خلبانی و رانندگی برای استفاده‌‌ همه‌جانبه مالکان ایرکار لازم خواهد بود.

روی‌هم‌رفته باید بگوییم مشاهده خودرو پرنده کلین چه در جاده و چه در آسمان ممکن است به‌زودی امکان‌پذیر نباشد؛ اما می‌توانیم با اطمینان بگوییم این محصول خودرویی جذاب و زیبا و دستاوردی مهم است.