به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران زهره کودایی درباره سختی های که در حرفه خود به عنوان دروازه بان تیم ملی بانوان متحمل شده است گفت: اطمینان داشتم یک روز این اتفاقات خوب رخ می دهد و باعث شد تیم ملی برای اولین بار به جام ملت های آسیا صعود کند که امیدوارم این صعود هم مبارک همه مردم باشد.
وی درباره زندگی خود نیز عنوان کرد: اصالتا بختیاری و از شهرستان ایذه هستم و اکنون با خانواده در اهواز زندگی می کنیم. هفت خواهریم و یک برادر و همیشه به این فکر می کردم که روزی جواب سختی های که بر من گذشت را خواهم گرفت.

کودایی که در برنامه بسته پیشنهادی شبکه دو سیما حضور پیدا کرده بود با اشاره به سختی هایی که در زندگی متحمل شده است بیان کرد: بعد از فوت پدرم شرایط خانوادگی سخت تر شد. وضع مالی خوبی نداشتیم باید کار می کردم روزی بود کرایه نداشتم که تمرین کنم و به سختی سر تمرین می رفتم. اما به این فکر می کردم که باید کار کنم و به خانواده ام کمک کنم. بعد از فوت پدرم در کنار ورزش کار می کردم و نجاری می کردم تا از خانواده حمایت کنم.

این بازیکن تیم ملی بانوان درباره نتایج بازی های اخیر یادآور شد: در تاشکند که دو پنالتی را گرفتم حس خیلی خوبی داشت و خدا خواست، فکر می کنم خدا به دلم نگاه کرد و در پنالتی ها خواست او و دعای مادرم بود و خدا را شکر که نتیجه گرفتیم.

وی درباره تیم های مورد علاقه اش نیز گفت: من الان در ذوب آهن بازی می کنم و این افتخارم است و همیشه عرق به خوزستان داشته ام که خیلی مردم مظلومی هستند. پاریسن ژرمن تیم و مسی بازیکن مورد علاقه ام است و درمیان گلر ها مانوئل نویر اولویت اول است.

این دروازه بان در پاسخ به سوال لواسانی درباره تبعیض بین بازیکنان مرد و زن در میزان دستمزد توضیح داد: متاسفانه ما از این پول ها نمی گیریم. سقف دستمزد در این های بانوان نزدیک به پانصد میلیون برای یک فصل است ولی فقط سه یا چهار تیم هستند که چنین رقمی می دهند و اکثر تیم ها اسپانسر ندارند.

وی در پاسخ به مجری و رقم های میلیاردی بازیکنان مرد که زنان یک دهم بازیکنان مرد هم نمی گیرند اظهار کرد: دقیقا درست است. با توجه به اینکه تیم ملی برای اولین بار جام ملت ها رفت قراردادها بهتر شد ولی نسبت به آقایون همچنان خیلی پایین است و امیدوارم نگاه ها بهتر شود.

کودایی همچنین درباره اتهام اردنی ها به خودش بیان کرد: اتهام این یکی دو هفته خیلی به من و خانواده ام سخت گذشت و دردناک بود ولی تحمل کردیم. الان حالم خوب است و تشکر ویژه از مردم دارم که جویای احوالم بودند.