برترین‌ها: گاهی باید آن تصور کلیشه‌ای از مادران را کنار زد و جور دیگری دید، یادداشت زهرا حسینی، نکات خواندنی درباره برخی مادران تمامیت‌خواه دارد.

اختلال خودشیفتگی خفیف اغلب ناشناخته می‌ماند و فرزندان این مادران مأیوس و درمانده می‌شوند. مادر، معمولا موجودی تصور می‌شود که بدون قید و شرط و با مهر فراوان، فرزندش را دوست دارد و تمام توانش را برای سعادت فرزند صرف می‌کند.

در صورتی که مادر مبتلا به اختلالات روانی باشد، شرایط این گونه نیست. فرزندی که مادر (یا پدر خودشیفته) دارد همیشه در عذاب و رنجش است، اما کسی او را به درستی نمی‌فهمد. وجود نشانه‌های زیر در مادر (یا پدر)، احتمالا علامت ابتلای او به خودشیفتگی اختلالی یا صفتی است. برای این که آسیب کمتری متحمل شوید باید راه برخورد با آن را بدانید.

۱. مادر خودشیفته، فقط وقتی با فرزندش رفتار خوبی دارد که فرزند مطابق میل او رفتار کند. محبت مادر خودشیفته به رفتار فرزندش بستگی دارد.

۲. رابطه مادر خودشیفته با فرزندش مبهم است؛ یعنی به جای آن که مانند افراد بالغ رفتار کند و مراقب فرزندش باشد، گاهی رفتار‌های کودکانه دارد و دخترش برای او نقش مادر را ایفا می‌کند. این مادران برای ادامه زندگی به فرزندان خود وابسته اند.

۳. مادر خودشیفته از فرزندش سوءاستفاده عاطفی می‌کند. مادران خودشیفته با انتقاد، نفرین و جلب ترحم فرزندانشان را وادار به اطاعت می‌کنند.

۴. مادر خودشیفته فقط تعریف و تمجید را می‌پذیرد و پاسخ هر انتقادی را کوبنده می‌دهد. ممکن است برای یک انتقاد ساده کینه به دل بگیرد.

۵. مادر خودشیفته به فرزند خود، دوستانش، روابط عاشقانه اش و موفقیت هایش حسادت می‌کند. فرزندان چنین مادری به جای دریافت محبت، از مادرشان بدجنسی و حسادت می‌گیرند.

پی‌نوشت: این یادداشت در شبکه اجتماعی ویرگول به اشتراک گذاشته شده است.