یک هفته قبل از بازی‌های مرحله نیمه نهایی جام حذفی، جنگ رسانه‌ای بین استقلال و پرسپولیس بالا گرفت و بیانیه پشت بیانیه بود که صادر می‌شد. روند بیانیه‌نویسی به شکلی بود که اگر کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال ورود نمی‌کرد شاید فضای بدی ایجاد می‌شد. آنقدر مربیان و مدیران دو باشگاه پرطرفدار پایتخت جمله «نمی‌خواهند قهرمان شویم» را به کار بردند که این تصور ایجاد شد که تیم‌های دیگری در بالای جدول قرار دارند و این دو تیم را به ته دره فرستاده‌اند!

استقلال و پرسپولیس جنگ را از زمین بازی به فضای مجازی بردند و جنگ مجازی هم که نتیجه‌اش شد آنچه طی دو شب اخیر بر آنها گذشت. نتیجه این درگیری و تهمت زدن‌ها شد حذف استقلال و پرسپولیس در جام حذفی.

پرسپولیس در ورزشگاه آزادی نمایش خوبی برابر آلومینیوم نداشت و با نتیجه 3 بر 2 شکست خورد، آنهم در حالی که در دو مقطع از حریفش پیش افتاده بود. جدا از تحلیل فنی این بازی، عدم تمرکز در بازی سرخپوشان هویدا بود که آنهم ناشی از حواشی و اتفاقات اخیر بود.

استقلال هم گرچه نسبت به نساجی بهتر بازی کرد، ولی در زدن ضربات آخر بی‌دقت بود و تمرکز گذشته را نداشت. استقلال در ضیافت پنالتی‌ها قافیه را باخت، در حالی که در جریان بازی فرصت برد، کم نداشت. کادر فنی استقلال ضمن بررسی عملکرد فنی این تیم باید، دلیل این عدم تمرکز را هم جویا شود. آیا دلیل تمام اتفاقات بازی دیشب «نخواستند و نمی‌خواهند» بود؟

در مسابقاتی که تیم‌هایی مثل سپاهان، فولاد خوزستان، گل‌گهر سیرجان، تراکتور تبریز و ... حذف شده بودند، بهترین فرصت برای استقلال و پرسپولیس بود که حداقل یکی از آنها به فینال جام حذفی برسد، اما در نهایت برنده بیانیه‌نویسی‌ها، آلومینیوم و نساجی بودند که به نیمه نهایی جام حذفی رسیدند و دست سرخابی‌ها از رسیدن به قهرمانی کوتاه ماند.

امید واهی است که انتظار داشته باشیم استقلال و پرسپولیس به خود بیایند، چون فعلاً قلم بیانیه‌نویسی آنها تیز است و خریدار دارد و بازار «توجیه» گرم.