درواقع برخی از تعبیرات در قرآن کریم اشاره به علائم حیات و وجود موجودات زنده در کره‌های دیگر غیر از کرده زمین دارد. به عنوان مثال خدای متعال در سوره شوری می‌فرماید: «و من آیاته خلق السموات و الارض و ما بث فیهما من دابه و هو علی جمعهم اذا یشاء قدیر؛ و از نشانه‌های (قدرت) اوست آفرینش آسمان‌ها و زمین و آنچه از (انواع) جنبنده در میان آن دو پراکنده است و او هرگاه بخواهد برگرد آوردن آنان تواناست.» تعبیر به «من دابه» در آیه شریفه می‌تواند اشاره‌ای به وجود موجودات زنده در کره‌های آسمانی باشد.

همان طور که علامه سید محمدحسین طباطبایی صاحب تفسیر شریف المیزان در تفسیر این آیه نوشته است: «ظاهر آیه این است که در آسمان‌ها مثل روی زمین، جنبندگان (دواب) وجود دارد.» و یا در تفسیر نمونه می‌خوانیم که این آیه دلالت بر وجود انواع موجودات زنده در آسمان‌ها دارد، هرچند هنوز دانشمندان به صورت قاطعی در این زمینه قضاوت نمی‌کنند و سربسته می‌گویند که دارای موجودات زنده‌اند ولی قرآن با صراحت این حقیقت را بیان می‌دارد که در پهنه آسمان نیز جنبندگان زنده، فراوان وجود دارد.

همچنین در سوره مبارکه الرحمن به این موضوع اشاره فرموده است که: «یسئله من فی السموات و الارض کل یوم هو فی شأن؛ هر که در آسمان ها و زمین است از او درخواست می‌کند؛ هر زمان، او در کاری است.» گویا موجودات زنده‌ای در کره‌های دیگر غیر از زمین زندگی می‌کنند که مانند ما انسان‌ها و سایر موجودات زنده روی زمین نیازها و احتیاجات حیاتی دارند و خدای متعال پاسخ آنها را داده و به امورشان رسیدگی می‌کند.

در سوره اسراء نیز اشاره‌ای لطیف و ظریف به وجود موجودات زنده در زمین و آسمان ها شده است، آنجا که می‌فرماید: «یسبح له السموات السبع و الارض و من فیهن؛ آسمان‌های هفتگانه و زمین و هر کس که در آنهاست او را تسبیح می‌گویند."

در عین حال یک نکته مهم وجود دارد که باید به آن دقت شود؛ عده‌ای بر این باور هستند که امکان دارد منظور از موجودات زنده، موجودات ریز ذره‌بینی مانند ویروس‌ها باشد و یا موجودات بزرگتری مانند پرندگان که در اطراف خود هم مشاهده می‌کنیم.

بنابراین با توجه به اینکه احتمال حیات در کرات دیگر از نظر علمی اثبات نشده نمی‌توان در این باره به طور قطعی نظر داده و آن را منتسب به آیات قرآن کریم دانست. چراکه درک ما هنوز از مفاهیم والای کریم محدود است و این آیات اشاره‌ای رازگونه به یکی دیگر از موضوعات علمی در قرآن کریم است که فهم و عقل انسان هنوز از درک آن عاجز است.

منابع:

• تفسیر المیزان؛ علامه طباطبایی
• تفسیر نمونه؛ آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی
• تفسیر مجمع البیان