شورون یک مجوز 6 ماهه از اداره کنترل سرمایه‌های خارجی آمریکا (اوفاک) دریافت کرده که طبق آن می‌تواند نفت خام و محصولات نفتی را در پروژه‌های خود در ونزوئلا تولید کند. مجوز هیچ حفاری جدیدی صادر نشده اما این شرکت می‌تواند میادین نفتی فعلی را تعمیر کرده و حفظ کند.

 شرکت شورون در 2020، قبل‌از دستور آمریکا برای توقف کامل فعالیت‌های حفاری، 15 هزار بشکه در روز نفت در ونزوئلا تولید می‌کرد.

 شرکت حفاری سن‌رامون در کالیفرنیا هم اجازه ازسرگیری صادرات نفت را که از 2019 متوقف شده بود دریافت کرده‌است، یعنی زمانی‌که آمریکا تحریم‌های خود علیه ونزوئلا را تشدید کرد. تمام صادرات نفت به آمریکا می‌رود و این شرکت اجازه واردات مواد خام اولیه مانند رقیق‌کننده‌هایی که از آن برای تولید نفت خام استفاده می‌شود را از آمریکا دارد.

 این تصمیم‌ها پس‌از آن گرفته شد که میانجی‌های نروژی آغاز مذاکرات سیاسی بین نیکلاس مادورو و حزب مخالف را در این هفته اعلام کردند. بازگشت ونزوئلا به مذاکرات یکی از شرایط اصلی برای کاهش تحریم‌ها علیه ونزوئلا بود.

 مقامات شرکت شورون معتقدند احیای میادین نفتی و تجهیزات و تغییر سرمایه‌گذاری‌ها ماه‌ها و شاید سال‌ها طول می‌کشد. پروژه‌های شورون می‌تواند تولید نفت در ونزوئلا را طی 6 ماه تا یک‌سال به حدود 200 هزار بشکه در روز برساند. این رقم درحال‌حاضر 150 هزار بشکه در روز است.

 تولید نفت در ونزوئلا در سال جاری میلادی تا 679 هزار بشکه در روز افزایش یافته است، یعنی بسیار کمتر از 2.9 میلیون بشکه‌ای که یک دهه پیش تولید می‌شد. تولید در این کشور به‌دنبال تحریم‌ها و سوءمدیریت میادین نفتی و پالایشگاه‌ها کاهش یافته است.

 مذاکرات قبلی بین مادورو و مخالفان در اکتبر 2021 با شکست مواجه شد. تمایل به ازسرگیری این مذاکرات روزبه‌روز بیشتر می‌شود، چون ونزوئلا با افزایش رقابت بشکه‌های نفت روسیه و ایران در آسیا، یعنی اصلی‌ترین مقصد نفت خام خود مواجه شده‌است.

 شرکت نفت دولتی ونزوئلا هیچ سودی از فروش نفت به دست نمی‌آورد چون تمامی درآمد آن به پرداخت بدهی به شرکت شورون اختصاص خواهد داشت. این شرکت آمریکایی نمی‌تواند هیچ نقل‌وانتقال مالی با ایران داشته باشد یا هیچ معامله‌ای با مؤسسات متعلق به روسیه در ونزوئلا انجام دهد.