مجید یونسیان، پژوهشگر و تحلیلگر سیاسی در روزنامه هم‌میهن نوشت: خوشحالی گروه‌هایی (ولو اندک) از مردم از باخت تیم‌ملی فوتبال هم غم‌انگیز و هم تأمل‌برانگیز است. این یک تراژدی است و نمایانگر گسست و فروپاشی درونی بخشی از جامعه‌ای است که مسئولان هنوز نمی‌خواهند باور کنند که برخی مردم آنچنان ناراضی‌اند که حاضرند به همه چیز پشت‌پا بزنند؛ حتی فضیلت‌هایی که همیشه عامل پیوستگی و روح مشترک آنها بوده است. اینکه این همه اصرار در ندیدن واقعیت‌ها داشته باشیم ما را دچار یک پارادوکس و تناقض بزرگ کرده است. شکافی به‌وجود آورده است که پرکردن آن خیلی سخت است.

ما با عملکرد نادرست خود تمام صخره‌ها و نمادهای وحدت ملی ایرانیان را سست کرده‌ایم. جامعه را چند شقه کرده‌ایم. مردم را از خانواده تا دانشگاه از بلوچ تا فارس از کرد تا عرب همه را در برابر هم قرار داده‌ایم. همه رودرروی هم قرار گرفته‌اند. ارزش‌ها و فضیلت‌ها قربانی سیاست شده است و این‌ها همه از نادرستی اعمالی است که به اسم جمهوری اسلامی عیان شده است، درحالی‌که چنین رفتارها و هنجارهایی تنها ناشی از جهل و فقر و فلسفه غلط مدیریتی است. موضوع انقدر ساده است که آیندگان بر ما خرده خواهند گرفت که چگونه ما اجازه داده‌ایم، ساده‌ترین و روشن‌ترین و عادلانه‌ترین حق مردم یک جامعه که مطالبات ساده برای یک زندگی امن و آرام دارد، نادیده گرفته شود و با کمال تعجب فقط این مطالبات را به بیگانگان و دشمنان نسبت داده‌ایم.

اگر ما از این مسیر برنگردیم و ریل تحولات جامعه را اصلاح نکنند، خسارت‌هایی خواهیم دید که در تاریخ بی‌سابقه است. خوشحالی غم‌انگیز از باخت تیم ملی یعنی پشت پا زدن به یکی از ارکان وحدت تاریخی و عیان شدن یک دره عمیق در روح وحدت جامعه. این باید همه را و همه دوستداران ایران را نگران کند و برای ترمیم آن کاری بکنند. فلسفه نزاع خیر و شر، شیطان و خدا، انقلاب و ضدانقلاب، حق و باطل، دیو و فرشته، کارساز نیست و نخواهد بود، تنها فلسفه‌ای که می‌تواند ما را نجات دهد فلسفه انسانیت است.