به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، مجید منصوری سرپرست هیئت باستان‌شناسی ۲۸ دی ۱۴۰۱ با اعلام این خبر گفت: بخش مرکزی شهرستان جهرم از سمت شمال به بخش کردیان (به مرکزیت قطب‌آباد)، از شمال شرق به شهرستان فسا، از شمال غرب به بخش سی‌مکان، از شرق به زرین‌دشت، از جنوب و جنوب شرق به لارستان (جویم و بنارو) و از جنوب غرب به شهرستان قیر محدود می‌شود.

این باستان‌شناس با بیان‌اینکه بررسی این بخش، منجر به شناسایی ۱۶۱ اثر و محوطه از دوران مختلف شد تصریح‌کرد: قدیم‌ترین محوطه‌های شناسایی شده از بخش مرکزی مربوط به دوره پارینه‌سنگی میانی است که از غارها و محوطه‌های باز شناسایی شد.

او افزود: علاوه بر این، محوطه‌هایی نیز از دوران پارینه‌سنگی جدید و فراپارینه-سنگی شناسایی شد و محوطه‌های پیش از تاریخی با سفال زیادی از این منطقه بدست نیامد و تنها یک محوطه شاخص از دورة باکون ثبت شد.

به گفته منصوری، بیشتر محوطه‌های شناسایی شده در این پروژه از بخش مرکزی جهرم مربوط به دوران تاریخی و به ویژه دوره‌های هخامنشی، فراهخامنشی و ساسانی و با توجه به کوهستانی بودن منطقه، آثار دوران فراهخامنشی و ساسانی بیشتر بصورت قلعه‌های صعب‌العبور در ارتفاعات است.

سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اشاره به اینکه، محوطه‌ها و آثار فراوانی نیز از دوران مختلف اسلامی بصورت محوطه، قلعه، راه، پل، کاروانسرا، آب‌انبار و آسیاب شناسایی شد افزود: این محوطه‌ها و آثار از قرون اولیه تا متأخر اسلامی قابل تاریخگذاری است.

او افزود: با پایان این فصل، بررسی باستان‌شناسی شهرستان جهرم پس از ده سال به پایان رسید و کل آثار و محوطه‌های شناسایی شده از این شهرستان، ۵۴۸ محوطه و اثر از دوران پارینه‌سنگی تا قرون متأخر اسلامی است.

منصوری با اشاره به موقعیت جغرافیایی خاص جهرم و قرارگیری آن در مسیر باستانی منتهی به خلیج فارس، ابراز امیدواری کرد: نتایج این بررسی به پژوهش‌های باستان‌شناسی جنوب ایران و پس‌کرانه‌های خلیج فارس کمک کند.

او افزود: با پایان آخرین فصل بررسی این شهرستان، نتایج آن به مرور بصورت کتاب و مقالات منتشر خواهد شد.