به گزارش خبرگزاری اقتصادایران،  احمد قویدل افزود: بحران جدی و مخاطره آفرین در حوزه داروهای مورد نیاز بیماران هموفیلی نتیجه بی توجهی به ظرفیت‌های کشور در حوزه تولید داخلی داروی نوترکیب و به موازات آن بی توجهی به توسعه صنعت پلاسما و افزایش مراکز جمع آوری پلاسما به رغم ظرفیت‌های انسانی موجود و دانش فنی است.

وی گفت: افزایش تولید پلاسما از ظرفیت ۴۰۰ هزار لیتری کنونی تا یک میلیون لیتر در سال و تولید دارو از آن، نه تنها می‌تواند دسترسی بیماران نیازمند به این داروها از جمله بیماران هموفیلی را به صورت مستمر و کافی تأمین نماید، حتی می‌تواند ظرفیت‌های صادرات در رابطه با داروهای حاصل از پلاسما را نیز در کشور با اخذ مجوزهای بین المللی به وجود آورد.

قویدل افزود: مخالفین توسعه صنعت پلاسما طی سال‌های گذشته چه دانسته چه ندانسته در به وجود آمدن بحران دارویی برای بیماران هموفیلی نقش آفرین بوده‌اند. این آب باریکی که فعلاً تحت عنوان تأمین دارو هموفیلی در کشور جاری است، از دستاوردهای توسعه بی رمق صنعت پلاسما در ایران است.

وی ادامه داد: ظرفیت تولید پلاسما در کشور در حال حاضر حدود ۴۰۰ هزار لیتر است که حداکثر بتواند ۸۰ میلیون یونیت فاکتور ۸ (ماهیانه ۱۳ هزار ویال) از آن تولید کرد. نیاز کشور ماهیانه ۵۰ هزار ویال (پانصد یونیتی) است. تولید فعلی دارو از جمع آوری پلاسما حداکثر بتواند تا ۳۰ درصد الی ۳۵ درصد از نیاز کشور را بتواند تأمین کند.

قویدل افزود: با بررسی گفته‌های کارشناسان صنعت پلاسما در همایش سال گذشته، کشور ما این ظرفیت را دارد طی دو سال ظرفیت این تولید را به یک میلیون لیتر افزایش دهد. لازم به ذکر است از پلاسما فاکتور ۸ و ۹، آلبومین و IVIG تهیه می‌شود.که همگی محصولات بسیار گرانبهایی هستند.

وی گفت: مخالفین صنعت پلاسما فارغ از دستاوردهای بزرگ این صنعت در جهان، همواره تلاش کرده اند این صنعت را رقیب سازمان انتقال خون معرفی کنند و این صنعت را تهدیدی برای اهدای خون داوطلبانه معرفی کنند. در حالی که اساساً انگیزه‌ها و فرآیندهای جذب اهدا کنندگان خون با صنعت پلاسما تفاوت دارد و در کشور ما ظرفیت‌های خوبی برای اهدای خون به وجود آمده است و فرهنگ اهدا خون به خوبی ترویج و مورد اقبال مردم است.‌

عضو مجمع کانون هموفیلی ایران افزود: مخالفین صنعت پلاسما این حقیقت غیر قابل انکار را کتمان می کنند که اساساً میزان نیاز بیماران هموفیلی جهان از جمله ایران به داروهای انعقادی با ظرفیت پلاسماهای حاصل از اهدا خون، غیر قابل تأمین است.