وی افزود: در چنین شرایطی، همدردی کافی نیست. انتظار عمومی این است که محور‌های اصلی قطعنامه مجمع عمومی که با نظر اکثریت ۱۲۱ عضو تصویب شده است، مخصوصاً نکته مهم نیاز فوری به یک آتش‌بس فوری و پایدار، در محتوای قطعنامه شورای امنیت نیز تکرار میشد.
وی گفت: متأسفانه تعدادی از اعضای شورای امنیت علی‌رغم آنکه به قطعنامه مجمع عمومی رأی مثبت داده‌اند، بخاطر تهدید وتو شدن قطعنامه شورای امنیت، با اصلاحیه‌ای که مطالبه آتش‌بس را به این قطعنامه اضافه می‌کرد، موافقت نکردند. در نتیجه این اقدام، قطعنامه شورای امنیت فاقد مقرره کافی برای پایان دادن به جنگ است که میتوانست جلوی جنایات رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان در غزه را بگیرد.
ایروانی افزود:، اما بعد از تصویب این قطعنامه چه رخ داده است؟ آیا تعداد حملات علیه مردم مظلوم کمتر شده است؟ آیا منجر به بهره‌مندی جمعیت غزه از کمک کافی بشردوستانه شده است؟ خیر.
نماینده دائم ایران در سازمان ملل گفت: در عوض، نماینده رژیم اشغالگر در همان جلسه گفت که آن‌ها هرکاری که بخواهند، انجام خواهند داد. این رژیم فقط از بخش اول این جلسه (سه روز قبل) تاکنون، به دو مدرسه آنروا که محل پناه هزاران خانواده فلسطینی آواره است، مستقیماً حمله کرده است. تمام این‌ها بخاطر مشکل اساسی این قطعنامه است که یک ضمانت اجرایی در این زمینه مقرر نکرده است. این قطعنامه (بدلیل آنکه ذیل فصل ۷ منشور نیست) ضمانت اجرای حقوقی مناسبی ندارد. 
وی اضافه کرد: ما معتقدیم که مجمع عمومی باید از قدرتی که منشور به آن اعطا کرده استفاده کرده و نقش پیشرو در این زمینه ایفا نماید. در طول دو سال گذشته، ظرفیت مجمع عمومی برای حل موضوعات مرتبط با صلح و امنیت استفاده شده است و الآن نیز جامعه بین‌المللی انتظار مشابهی دارد. برای کمک به مردم فلسطین در این شرایط ناگوار، باید بهره‌مندی از ظرفیت مجمع عمومی تکرار شود.