حبیب احمدزاده نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم‌، درباره تعطیلی جایزه شهید غنی‌پور گفت: طبیعتاً از تعطیلی هر رویداد فرهنگی سالم باید اندوهگین شد، بحث تعطیلی جایزه شهید حبیب غنی‌پور نیز چون کاری برآمده از دل و متفاوت با جشنواره‌های دیگر بود،‌ این نارحتی بیشتر می‌شود.

وی با بیان این مطلب که این تعطیلی باید آسیب‌شناسی شود،‌ گفت: باید ببینیم اهداف اولیه بنیانگذاران از برگزاری جایزه چه بوده است؟  این جایزه باید هر چند سال یکبار به روز می‌شد یا در همان سطح می‌ماند؟ من اگر به عنوان تصمیم‌گیر در این زمینه نقش داشتم،‌ قبل از اعلام تعطیلی سعی می‌کردم دلسوزان ادبیات را گردهم آورده و جلسه‌ هم‌اندیشی برگزار کنیم تا ببینیم چه کار باید کرد؟

احمدزاده ادامه داد: این تعطیلی را باید هشداردهنده تلقی کنیم،‌ چرا که کارهای مردمی و دلی هم‌چون جایزه غنی‌پور بسیار محدود هستند و نباید تعطیل شوند‌، البته من به عنوان یک نویسنده از بیرون به ماجرا نگاه می‌کنم و نمی‌دانم که چه مشکلاتی وجود داشته که به تعطیلی رسیده‌اند.

وی با بیان این مطلب که برخی اقدامات در تضاد با مطالبات رهبری است،‌ گفت:‌ به نظر من چنین رویکردهای مردمی که از سر ذوق شخصی و دغدغه شخصی افراد نشأت می‌گیرد،‌ اتفاقاً باید جدی‌تر انجام شود،‌ شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه(ع) بهتر است، نویسندگانی که تازه‌نفس‌تر هستند،‌ خسته نیستند‌، را به میدان چنین رویدادهایی بیاورند،‌ نویسندگانی چون احمد دهقان،‌ مرتضی سرهنگی‌،‌ بهبودی و... به کمک بیایند، یک جلسه بگیرند چون این کار برای یک فرد نیست که بگوید من خسته شدم، به قول امام که می‌گفت «اگر به کار و خستگی است پس من باید از همه خسته تر باشم».

احمدزاده با بیان این مطلب که نمی‌خواهم ماجرا را بیش از اندازه بزرگ کنم،‌ گفت: جایزه غنی‌پور کاری دوست‌داشتنی بود که باید در تمام مساجد کشور الگو می‌شد، شاید در جا زدن جایزه کار را خراب کرده است،‌ باید نرم‌افزار جشنواره را بروز می‌کردیم،‌ اگر من نقشی در برگزاری جایزه داشتم‌، بررسی می‌کردم که چه شروع جدیدی، چه کار جدیدی و چه گروه جدیدی را می‌توانم به جشنواره اضافه کنم،‌ قطعاً جشنواره غنی‌پور مشکل سخت‌افزاری و مالی ندارد‌، چون اصلا مسئله مالی در این جشنواره جایی ندارد. مشکل در بروز نشدن نرم‌افزار جایزه است. این تنبلی همه ما بوده و همه ما مقصر هستیم.

وی گفت:‌ باید در طول سال  بررسی می‌کردیم که ما یک جشنواره مرجع داریم‌، چه کنیم که سال به سال بهتر شود و گرایشش نسبت به آن بیشتر شود. نه اینکه از دو ماه قبل از جشنواره نسبت به آن فکر کنیم.

انتهای پیام/