وی ادامه داد: اتحادیه تعاونی‌های فرش دستباف کارگزار اجرای این طرح است و کارگزاری‌ها باید با دستگاه‌های مربوطه در اجرایی کردن طرح هماهنگ شوند.

به گفته مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های فرش دستباف، طرح فعلا به صورت آزمایشی اجرا می‌شود و اجباری نیست به نحوی که هر تولیدکننده، ‌ فروشنده و خریدار فرش می‌تواند برای فرش خود شناسنامه صادر کند.

بهرامی اجرای طرح را به شرط اجباری شدن اثرگذار دانست و گفت: اگر دولت شناسنامه فرش را اجباری و اعلام کند عرضه و فروش هر نوع فرشی بدون شناسنامه به عنوان قاچاق کالا شناخته می‌شود در این حالت می‌توان فرش دستباف را هویت‌بخشی کرد.

رئیس کمیسیون گردشگری، فرش و صنایع دستی اتاق تعاون ایران ادامه داد: در دوره‌های قبل هم بحث شناسنامه‌دار کردن فرش مطرح بود، ولی چون اجباری نبود مدتی بعد رها می‌شد در حالی که اگر وحدت رویه ایجاد شود طرح بهتر به نتیجه می‌رسد.

بهرامی درباره مزایای شناسنامه‌دار کردن فرش نیز گفت: یکی از آثار و مزیت‌های اجرای طرح این است که فرش ایرانی به غیر از نام ایران صادر نمی‌شود، یعنی فرش کشورهای پاکستان، افغانستان و هند به اسم فرش ایران در کشورهای جهان عرضه نمی‌شود و با این کار برند فرش ایران اصالت و هویت پیدا می‌کند.

مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های فرش دستباف افزود: شناسنامه فرش در واقع یک نوع سند رسمی است که در سازمان GS۱ به ثبت می‌رسد و صدور شناسنامه با نشان GS۱ تحت استاندارد سازمان بین‌المللی استاندارد است که در سطح جهانی شناخته شده است.

بهرامی تصریح کرد: با این کار جایگاه اصلی فرش به عنوان یک هنر ملی و بومی به دست می‌آید و فرش ایرانی دارای کد رهگیری می‌شود. چنانچه فرش سرقت یا دچار آتش‌سوزی شود، قابل پیگیری و بیمه است.

به گفته وی دریافت شناسنامه برای فرش هزینه زیادی نمی‌طلبد و اگر خریداری برای یک فرش چند صد میلیون تومان هزینه می‌کند، طبعا ۵۰۰ هزار تومان یا یک میلیون تومان برای شناسنامه‌دار کردن عدد و رقمی نیست و شاید هزینه جابه جایی فرش هم نشود.