خبرگزاری فارس کرمان _ آمنه شهریارپناه: امروز پنجم دی‌ماه سالروز زلزله پرقدرت و مخرب بم است، لحظات خونینی که ۳۴ هزار نفر را به کام مرگ برد و حدود ۲۰۰ هزار نفر را هم مجروح کرد.

در بامداد ۵ دی‌ماه ۱۳۸۲ بم لرزید، زیاد و طولانی، ۱۲ ثانیه‌ای که جان‌ها را بلعید و روح‌ها را با خود برد.

خانه‌ها با همه وسایل‌شان روی سر مردم ریخت، برگ‌ریزان پائیزی با تاخیر آمده، خودش را در فصل پرتقال‌های خونی رسانده بود، از ساقه جدا می‌کرد و روی زمین می‌ریخت!

خیلی‌ها از خواب بیدار نشدند و به قیامت پیوند خوردند، اما صدای خیلی‌ها هم از زیر آوارها بلند شده بود.

خاک بود و بوی خاک‌وخون!

خاک بود و بوی خاک‌وخون!

جیغ می‌زدند و کمک می‌خواستند، مردم نجات یافته بهت زده و مسؤولان شهر در شوک فرو رفتند، دور تا دورشان را نگاه می‌کردند، خاک بود و بوی خاک‌وخون!

به چه کسی کمک کنند، چه‌طوری کمک کنند، چگونه شهر را از زیر آوار بیرون بکشند؟ سرها سنگین و دست‌ و پاها بی‌حس است، مثل بید در خود می‌لرزند، داغ روی داغ را چه‌طور تحمل کنند.

حاج قاسم سلیمانی، حاج احمد کاظمی و سردار قالیباف در حاشیه امدادرسانی به زلزله‌زدگان بم

صدای قدم‌های استوارش را می‌شناسیم، حاج قاسم است

در این میان یک نفر زودتر می‌آید، مثل برق‌وباد خودش را می‌رساند و ستون کمرهای شکسته می‌شود. صدای قدم‌های استوارش را می‌شناسیم، حاج قاسم است، مثل همیشه نفر اول آمده، او مرد میدان‌های سخت است و بس!

نیروهای زمینی و هوایی را بسیج می‌کند، دست روی سر کودکان یتیم می‌کشد، مجروحان را انتقال می‌دهد، آنها را دلداری می‌دهد و حتی گاهی آوار برداری می‌کند.

او با دست‌های قدرتمندش ناجی می‌شود و هر کاری از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد و خیلی‌ها را از مرگ بر می‌گرداند.

حالا در بیستمین سالگرد آن واقعه تلخ و تاثر برانگیز، بم زنده است، ایستاده و استوار با عطر پرتقال‌های تازه ... حاج قاسم هم هست جایی در آسمان‌ها با نام نیک و پابرجا!

پایان پیام / ۸۰۰۶۵ / ش